Η ακριβής χημική σύσταση καθώς και τα μηχανικά χαρακτηριστικά των κραμάτων αλουμινίου που χρησιμοποιούνται στη διέλαση, προσδιορίζονται από τα πρότυπα ΕΝ ή ΕΛΟΤ ΕΝ. Τα συνήθη κράματα που χρησιμοποιούνται στη διέλαση για την παραγωγή επιμήκων προϊόντων αλουμινίου είναι τα διεθνώς γνωστά 6060, 6061,6063 και 6082, των οποίων η ακριβής χημική σύνθεση περιγράφονται στα πρότυπα ΕΝ 573 �1,2,3.
Τα κράματα αυτά διελάσονται εύκολα, μπορούν να υποστούν θερμική κατεργασία, επιδέχονται επιφανειακή κατεργασία (ανοδίωση, ηλεκτροστατική βαφή), έχουν καλή αντιδιαβρωτική συμπεριφορά, αντέχουν στις μηχανικές καταπονήσεις και ηλεκτροσυγκολούνται καλά. Για την εξασφάλιση όλων αυτών των χαρακτηριστικών, θα πρέπει να ελέγχεται η χημική σύνθεση του κράματος και η θερμική κατεργασία (π.χ. τεχνητή γήρανση) κατά την παραγωγική διαδικασία της διέλασης. Η βασική χημική σύνθεσή τους είναι:
|
ΚΡΑΜΑΤΑ ΔΙΕΛΑΣΕΩΝ |
|||
| Κράμα | Si % |
Mg % |
Fe % |
| 6060 | 0.30-0.60 | 0.35-0.65 | 0.10-0.30 |
| 6061 | 0.40-0.80 | 0.35-0.65 | 0.70 |
| 6063 | 0.20-0.60 | 0.45-0.90 | 0.35 |
| Τα υπόλοιπα
στοιχεία, εκτός του αλουμινίου δεν ξεπερνούν το 0.10 %. |
|||
ΜΗΧΑΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
Τα μηχανικά χαρακτηριστικά των προϊόντων διέλασης αναφέρονται, κυρίως, στο όριο θραύσης μετά από την δοκιμασία εφελκυσμού σύμφωνα με το πρότυπο ΕΝ 10002 και στη δομική σκληρότητα σύμφωνα με το πρότυπο ΕΝ - (σε κλίμακα BRINELL). Τα παραπάνω μηχανικά χαρακτηριστικά εξαρτώνται από την χημική σύσταση του κράματος αλουμινίου που χρησιμοποιείται καθώς και από τον τύπο της θερμικής επεξεργασίας (π.χ. τεχνητή γήρανση).
ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ
Η εξωτερική εμφάνιση των προφίλ, πρέπει να είναι τέτοια που να εξασφαλίζει την κατάλληλη διακοσμητική και αντιδιαβρωτική συμπεριφορά τους μετά την επιφανειακή κατεργασία. Μικρές ραβδώσεις, ξυσίματα, αυλακώσεις και άλλες μηχανικές κακώσεις που οφείλονται στις συνθήκες της παραγωγικής διαδικασίας θα πρέπει πριν από την επιφανειακή κατεργασία να διορθωθούν. Δεν επιτρέπονται οι αποφλοιώσεις, οι φυσαλίδες, οι ρωγμές, τα στίγματα τα αποτυπώματα από ξένες ύλες, τα ίχνη διάβρωσης και γενικά τα ελαττώματα που επιδρούν αρνητικά στην κατασκευαστική και διακοσμητική χρήση των διατομών.
Ο έλεγχος της εξωτερικής εμφάνισης των διατομών αλουμινίου, που προορίζονται για αρχιτεκτονική χρήση, γίνεται με γυμνό μάτι. Η σύγκριση γίνεται με προκαθωρισμένα δείγματα αναφοράς.
ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ - ΠΑΧΟΣ
Καθορίζονται από κατασκευαστικά σχέδια και έχουν άμεση σχέση με τις μηχανικές, διακοσμητικές και λειτουργικές απαιτήσεις των κατασκευών για τις οποίες προορίζονται.
Τα πρότυπα ΕΝ 755-1 ως 9 καθορίζουν τις ανοχές των διαστάσεων και πάχους των διαφόρων προϊόντων διέλασης αλουμινίου (ράβδοι, σωλήνες, μορφορράβδοι/προφίλ κλπ). Ειδικότερα για τους μορφοράβδους (προφίλ) εφαρμόζονται δύο πρότυπα για τον καθορισμό των ανοχών:
Για μορφορράβδους που προορίζονται για γενική χρήση εφαρμόζεται το πρότυπο ΕΝ 755-9.
Για μορφορράβδους που προορίζονται για αρχιτεκτονική χρήση (κουφώματα, υαλοπετάσματα κλπ) εφαρμόζεται το πρότυπο ΕΝ 12020-2
Στα παραπάνω πρότυπα, εκτός των ανοχών σε διαστάσεις και πάχη της διατομής, καθορίζονται και οι ανοχές που αφορούν:
- Σταθερά μήκη
- Ευθύτητα
- Στρεβλότητα
- Γωνίες
- Επιπεδότητα
Ειδικότερα, για τις βασικές διατομές που χρησιμοποιούνται για κατασκευή πορτοπαραθύρων, προτείνεται ελάχιστο πάχος διατομών 1.5 mm. Το πάχος αυτό κρίνεται αναγκαίο για την επίτευξη μιάς σωστής κατασκευής (σωστή προσαρμογή, συγκράτηση με βίδες, συγκράτηση υαλοπίνακα, καταπονήσεις κλπ. ).
Πηγή: Περιοδικό "Το Αλουμίνιο"
